Złote jabłko niezgody i inne opowiadania

Zbiór opowiadań Złote jabłko niezgodyAndrzeja Władysława Wodzińskiego – warszawskiego poety, pisarza i satyryka, to historia losu Polaków w latach 1atach 1939 – 2009. A że autor nie należy do ponuraków, opisał ową historię na wesoło, z pewnym przymrużeniem oka. Ciepło, kpiarsko lecz przyjaźnie nawet o tzw. skończonych łajdakach, pamiętając o tym, co mu mówił ojciec, który po II wojnie światowej zrozumiał, że zwykła szarość może mieć wręcz 249 odcieni, a chyba nawet i więcej.            

Czytając książkę Andrzeja W. Wodzińskiego dowiemy się, jak sowiecki oficer w 1939 r. ukradł zegarek polskiemu oficerowi – jeńcowi wojennemu, co same w sobie jest banalne, ale czymś osobliwym jest już to, że po latach ów zegarek okradzionemu… oddał. Dowiemy się, jak teść autora uratował życie w czasie niemieckiej okupacji słynnej Racheli z Wesela Wyspiańskiego, i jak z kolei im dwojgu życie uratował… kot Nikodem.

Przeczytamy o tym, jak żona zamurowała żywego acz niewiernego męża (w opowiadaniu Mazepa), ale także posiądziemy wiedzę o milionerze, który w stolicy Polski uratował od likwidacji kapliczkę MB, pamiętającą czasy Powstania Warszawskiego.  Dowiemy się, jak się żyło w PRL i w stanie wojennym, i w czasie III RP. Trawestując słowa Norwida: „A więc nic nie ginie, co zrodzone z miłości”, można śmiało o książce Andrzeja W. Wodzińskiego napisać podobnie: „A więc nic nie zginie, co zrodzone z humoru i życiowej radości”.