Dzieci w fotografii Elżbiety Dzikowskiej

Drzwi to chyba najważniejszy element budowli – zarówno domu, jak i pałacu czy świątyni. Drzwi bywają otwarte lub zamknięte, łączą lub dzielą, zapraszają lub odstraszają, a nawet… edukują, jak to bywało choćby z drzwiami i portalami romańskich i gotyckich katedr, na których przedstawiano sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Drzwi to także symbol przejścia: między życiem a śmiercią, światłem a ciemnością, znanym a nieznanym, codziennością a świętem, tym, co świeckie a tym, co sakralne.

Nie mniej ważne jest okno. Bez niego nie ma w domu światła i kontaktu ze światem. Okno to jak gdyby powiększone oko domu, świątyni, a nawet przyrody, która mozolnie, dzięki erozji i wiatrowi, wykuwa je w skałach. To przede wszystkim niezwykle ważny element w architekturze.

Ten album to rezultat wielu lat wędrówki po świecie, obserwacji i fotografowania. Są tu zarówno afrykańskie drzwi z plecionki, jak i rzeźbione drzwi z brązu we florenckim Baptysterium. Drewniane drzwi norweskich chat i drzwi wykute w kamieniu przez dawnych mieszkańców Meksyku. Etiopskie drzwi zasłonięte jedynie płachtą i drzwi opatrzone kratą w krajach Ameryki Łacińskiej. Są także okna – drewniane, z dekoracyjnymi okiennicami czy gzymsami, z witrażami i kratami, z szybami albo bez szyb. Okna domów, meczetów, kościołów, a nawet… więzienia.

Album „Drzwi i okna świata” to podróż, podczas której przyglądamy się tym dwóm jakże istotnym elementom architektonicznym, które Elżbieta Dzikowska spróbowała ukazać w kontekście zarówno przyrody, jak i cywilizacji.

"Tam, gdzie byłam" to - jak stwierdza sama Autorka - "przewodnik po życiu osobistym i związanym z nim tak nierozłącznie życiem zawodowym". Czyli Elżbieta Dzikowska zabiera nas w podróż.(...)"

Już po raz piąty Elżbieta Dzikowska prowadzi nas po Polsce, pokazując tę lepiej znaną i odkrywając tę nieznaną. Nasza wyprawa zaczyna się na południu, w Bieszczadach, a konkretnie w Powroźniku, gdzie znajduje się łemkowska cerkiew, najstarsza w Karpatach...