Bajki ze śniegu

Ta książka powstała o tej porze roku, kiedy pada śnieg, słońce kryje się za horyzontem i nie ma ochoty wyjrzeć i rozjaśnić smutku ludzi mieszkających na dalekiej Północy.

Autorka w trzech opowieściach opisała przygody krasnoludka Kapturka, który wyszedł spod ręki grafika, ożywiony jakimś cudem, wyjrzał na drugą stronę kartki i od tej pory nie można było go powstrzymać, by nie niósł pomocy bajkowym postaciom, które wpadły w tarapaty.

Pochodzę z miasteczka leżącego u podnóża Gór Świętokrzyskich. Byłam sierotą. Patrzyłam na świat uważniej niż inne dzieci – wrażliwiej. Zaczęłam od poezji. Pewnego pamiętnego lata napisałam pierwszy bardzo emocjonalny wiersz. Potem już sporadycznie pisane wiersze lądowały w szufladzie. Przez dwadzieścia pięć lat pracowałam w Telewizji Polskiej. Byłam operatorem obrazu i animatorem filmowym. Miałam wspaniałą pracę i dużo małych sukcesów. Nie przestałam pisać do szuflady. Pewnego dnia, kiedy pojawił się na świecie Internet, dostałam nową możliwość – kontakt z innymi piszącymi wiersze. Tak powstały internetowe przyjaźnie i możliwość wymiany doświadczeń. Pierwszym sukcesem była publikacja opowiadania Dziewczyna w ciemnozielonych szpilkach w miesięczniku „Bluszcz”, potem nagroda za opowiadanie Cyrk przyjechał oraz nagroda za miniaturę poetycką i wreszcie pierwsza wydana nowela Cień ważki, druga wydana książka to Opowiadania z lumpeksu.

Ile dobrego może zrobić mały, śmieszny krasnoludek?
Mieszka w zimnej Finlandii, ale serce ma gorące i życzliwe ludziom.
Jego pomoc bywa niezbędna, aby spotkane postaci odzyskały spokój,
znalazły szczęście i miłość.
Może trochę za dużo filozofuje, ale zawsze ma rację.
Nie potwierdza tego jego marudny kot – towarzysz wspólnych podróży. Koty mają inne racje.

To już trzecia książka Marty Hanny Precht.
Całkiem niepodobna do poprzednich i nie jest to
celowy zamysł autorki. Po prostu kiedyś w biały zimowy dzień,
odwiedził ją mały człowieczek i zapytał:
– Nazwałaś mnie Kapturek... i co dalej?

Patronat medialny: