Mrok i cud widzenia. Szkice o sztuce.

Zdzisław Kałędkiewicz przekazuje swą mądrość życiową za pomocą obrazu i słowa. A bagaż to niemały, bo składa się na niego doświadczenie blisko 90 lat życia.
To, co znalazło się w tej książce, jest jedynie wyborem z obszernej twórczości literackiej traktującej o sztuce od lat z powodzeniem uprawianej przez Zdzisława Kałędkiewicza.
Posiadł on rzadki dar samooceny i autorefleksji – jakby wbrew swej spontanicznej naturze. Skoro tworzenie jest żywiołem, refleksja staje się czynnikiem ładu i nowym wyzwaniem. W ten sposób artysta wciąż „działa pod napięciem”, w stałej mobilizacji, wybuchając raz po raz „szaleństwem twórczości i zniszczenia” – nie rujnując wszak tego, co najistotniejsze: własnej osobowej odrębności, zbudowanej z przekonań, intuicji i pasji.
Zebrane tu teksty tworzą kilka zespołów. Jako autorskie wprowadzenie przedrukowano wstęp do katalogu wystawy w Państwowej Galerii Sztuki z 1999 r. Dział drugi tworzą teksty wygłaszane na antenie radiowej i publikowane w czasopismach w latach pięćdziesiątych. Kolejny dział to wybrane fragmenty z zachowanych w maszynopisie „Zapisków i deliberacji”. Niektóre z nich były wcześniej drukowane w „Autografie” i „Głosie Wybrzeża”. W dalszej część „Cudu widzenia” publikowane są artykuły z lat czterdziestych: wstęp do katalogu wystawy częstochowskiej z roku 1945 i pochodzący z tego samego okresu artykuł z częstochowskich „Przemian”, polemiki z Ważykiem i Brandysem, a także teksty z lat pięćdziesiątych – omówienie wystaw II Festiwalu Plastyki w Sopocie i – wiążącą się z pracą w szkole orłowskiej – rozprawkę „Studium natury jako podstawa kształcenia plastycznego”. Na ostatni dział składają się wybrane wstępy do katalogów wystaw autorskich.